Evet son yazıdan günümüze oldukça uzun bir zaman dilimi akmış geçmiş yine, yeniden. Temmuz ortasından beridir ki ülkece başımıza gelenlerdir, taşınma sürecim sonucu hiç de aklımdan geçtiğinin farkında olmadığım bir muhite göç etmelerim, hayatımın en absürt durumlarındaki duygusal çalkantılarım derken hayat ah ne tuhaf bir akıştasın.
Neyse ki değişmezlerimden biri yeniden hayatımda, ah evet sonunda yeni kısıt koymalarımla karşımdayım. İçimdeki çocuğa sınır koyma: hayatımın bi 25 yılını kadar alabildiğine sınır tanımaz geçirmişken son 3 yılımda da olabildiğince despot bir ebeveyn kıvamında kurallarla geçmekteydi. Zira kendimle konuşmalarım asla susmuyordu.
İşte radikal kararlar sürecimde yepyeni ya da yeniden gündem yaptığım başlığım: harcamadan yaşamak. Temel temizlik malzemelerim ve sağlıklı olan besinlerim haricinde, 31 Ekim 2017 deadline oluşturan yeni bir serüvene başlıyorum! Ah evet kesinlikle izlediğim bir belgeselden etkilendiğim doğrudur. Aşağıda kendime hatırlatma linkinin de bulunduğu bir daha hatırlattı ki, sürdürülebilirlik yöneleceğim alanlardan olacaktır.
Bir diğer kritik kararım da kasım ayı boyunca, Boğaz hattında plan yapmayacağım gibi arkadaşlarıma da vakit ayırmayacağım durumu olacaktır. Uzadıkça uzayan, plan ayarlayamama, trafikte ölen saatler, gecikmeler, ertelemeler derken kendimi ev insanı olmaya yönlendirdi. Tabii ki haftada 3 günü spora, 2 günü YDS kursuma ayırma kısımları hariç, kalan zamanı da AÖF ve YDS için ders ile, meditasyon ve sessizliğin sakinliğinde sıcacık evimde geçirme hayallerine kapıldım.
Babamın aşırı pesimist bir tavırda tekrarlayıp durduğu hiç bir gün yoktur ki geçen günü aratmasın önermesi ile beklenti yapma sözleri aksine güzel olaylara, günlere inancımı kaybetmeye henüz hazır değilim sanırım, selam olsun huzur günleri!:)
